vrijdag 22 januari 2010

De wondere wereld van het web

Als een speer door de laatste tien dingen gegaan en alles was even leuk. Zowel voor taken binnen archief als museum zie ik grote kansen. Nu hoop ik maar dat ik niet al te veel tijd kwijt zal zijn om de juiste knoppen, wachtwoorden en gebruikersnamen terug te vinden.

Het blijft me, zeker na deze cursus, nog steeds verrassen dat miljoenen mensen over de hele wereld zich plezierig bezighouden met geschiedenis. En we kunnen het ze nog prettiger maken als wij als archivarissen er onze schouders onder zetten. Wat zijn we bevoorrecht dat we iedere dag in het verleden leven en onze passie mogen delen.

De 23 Archiefdingen is een prettig afgewogen cursus. De eerste tien geven wat meer stof tot nadenken daarna mag je de zandbak in. Ik hoop met wat ik geleerd heb nog mooie zandkastelen te bouwen. Als er nu ook nog middelen vrij komen om alles in de praktijk te brengen worden dit geen luchtkastelen.

De 23 Archiefdingen-cursus was voor mij een spannende ontdekkingsreis door de wondere wereld van het web!

We is important, archivaris 2.0

In 2009 hield de Nederlandse Museumvereniging haar congres in Middelburg. Het ging er erg hip aan toe en er kon tot in de late avond gedanst worden. Vanzelfsprekend was het erg museum 2.0 : twitter en podcasts vlogen om je oren. Musea zijn al jaren bezig met nieuwe technieken en gestimuleerd door kunstenaars lopen ze op dit gebied mijlen voor op archieven. Hoe modern het ook was, veel discussies kwamen toch weer neer op zorg om de waarborg van de authenticiteit van het object en het binnen halen van nieuwe doelgroepen. Precies waar musea ook voor in het leven zijn geroepen. Een Belgische trendwatcher gaf in een flitsende presentatie met als titel 'We is important' aan hoe op dit moment dankzij 2.0 visueel gemeenschappen van jongeren ontstaan en de achterstand van musea om hierop in te haken.

Na het doorlopen der 23 dingen lijkt het mij dat archieven een zelfde ontwikkeling doormaken. We gaan als een speer mee met onze tijd, zoals het ook moet zijn. Maar verwaarlozen we onze taken als hoeders van het behoud van het authentieke stuk en vergeten we onze oude doelgroepen niet? Kortom ik omarm de archivaris 2.0 en wacht niet tot iets perfect is (punt 9 van het manifest). Als we massaal dit manifest voor de archivaris 2.0 ondertekenen wordt de aarde goed en mooi en is wereldvrede nabij!