In 2009 hield de Nederlandse Museumvereniging haar congres in Middelburg. Het ging er erg hip aan toe en er kon tot in de late avond gedanst worden. Vanzelfsprekend was het erg museum 2.0 : twitter en podcasts vlogen om je oren. Musea zijn al jaren bezig met nieuwe technieken en gestimuleerd door kunstenaars lopen ze op dit gebied mijlen voor op archieven. Hoe modern het ook was, veel discussies kwamen toch weer neer op zorg om de waarborg van de authenticiteit van het object en het binnen halen van nieuwe doelgroepen. Precies waar musea ook voor in het leven zijn geroepen. Een Belgische trendwatcher gaf in een flitsende presentatie met als titel 'We is important' aan hoe op dit moment dankzij 2.0 visueel gemeenschappen van jongeren ontstaan en de achterstand van musea om hierop in te haken.
Na het doorlopen der 23 dingen lijkt het mij dat archieven een zelfde ontwikkeling doormaken. We gaan als een speer mee met onze tijd, zoals het ook moet zijn. Maar verwaarlozen we onze taken als hoeders van het behoud van het authentieke stuk en vergeten we onze oude doelgroepen niet? Kortom ik omarm de archivaris 2.0 en wacht niet tot iets perfect is (punt 9 van het manifest). Als we massaal dit manifest voor de archivaris 2.0 ondertekenen wordt de aarde goed en mooi en is wereldvrede nabij!
+007.jpg)
Waarom zou de Archivaris 2.0 niet goed samen kunnen gaan met de oude doelgroepen, vraag ik me dan af. Die kennis is tenslotte al aanwezig...
BeantwoordenVerwijderenMooie dia- en filmvoorstelling overigens! De snelheid van de ontwikkelingen zijn verbluffend.
Die oude doelgroepen omarmen 2.0-zaken zelfs het hardst, lijkt het wel eens. Ik start iedere presentatie over Archief 2.0 met een voorbeeld daarvan: genealogen verenigen zich al superlang in sociale netwerken en participeren als konijnen! ;-)
BeantwoordenVerwijderen